1. Van welk materiaal kun je een urn bestellen?
Een urn kan uit alle mogelijke materialen bestaan zoals glas, hout, brons, keramiek en steen. Als je een urn koopt, is het belangrijkste dat je weet of je hem binnen of buiten bewaart. Een metalen urn die je buiten neerzet, is binnen een jaar verroest. Maar ook binnenshuis wordt zo’n urn door oxidatie aangetast. Een houten urn kan buiten barsten. Het gaat dus om de duurzaamheid van het materiaal. Er zijn goedkopere, maar een echt duurzame urn is er vanaf pakweg 200 euro.
2. Mag de urn mee naar huis?
Ja, dat gebeurt heel vaak. Tot 1994 bepaalde de wet dat de urn in het crematorium moest blijven. Daar is dan een urnengalerij en/of een urnentuin. Nabestaanden willen echter hun dierbaren dicht bij zich hebben. Dat is dan óf thuis óf op een begraafplaats bij hen in de buurt. Veel begraafplaatsen hebben nu ook urnentuinen en urnenmuren.
3. Krijg ik de as meteen mee na de crematie?
Nee. In de Wet op de Lijkbezorging staat dat de as vier weken in het crematorium moet blijven in een afgesloten ruimte. Deze ruimte heet ‘algemene nis’ en is niet voor nabestaanden en/of bezoekers toegankelijk. Zo’n periode voorkomt overigens ook dat nabestaanden overhaaste beslissingen nemen ten aanzien van de asbestemming.
4. Mag ik thuis alles doen met de as?
In principe wel. Je mag de urn ergens thuis neerzetten of in de eigen tuin begraven of bijzetten. De as zit niet los in de urn, maar altijd in een asbus of in een ashoes. Blijft de as in de urn dan moeten asbus of ashoes wel gesloten blijven en moeten naam en crematoriumnummer twintig jaar lang leesbaar blijven. Dat is belangrijk, want als later een nieuwe bewoner de tuin omspit en de urn vindt, kan hij de urn bij het crematorium terugbezorgen.
5. Mag ik de as overal verstrooien?
Ook hier geldt dat je van de eigenaar van de grond toestemming moet hebben. Verstrooi je de as in je eigen tuin, dan is dat geen probleem, maar als je de as elders op een dierbaar plekje wilt verstrooien, dan mag dat niet zomaar. Stel dat de overledene graag in het bos wandelde of aan de waterkant viste en je wilt daar de as verstrooien, dan moet je toestemming hebben van bijvoorbeeld Staatsbosbeheer of Rijkswaterstaat.
6. Moet ik erbij zijn als de as wordt verstrooid of de urn wordt bijgezet?
Nee. Je kunt het overlaten aan het uitvaartcentrum of crematorium. Dat is een eigen keus.
7. Hoeveel as blijft er na een crematie eigenlijk over?
Twee tot drie kilo. Vaak kijken nabestaanden daarvan op. Veel mensen denken dat het niet meer is dan een koffiekopje vol.
8. Mag de as onder belangstellenden worden verdeeld?
Nabestaanden kunnen vragen of het crematorium de as over verschillende asbussen of urnen willen verdelen. Het kan ook zijn dat een deel van de as in een urn gaat en een kleiner deel in een hangertje of medaillon. Op die manier kunnen meerdere nabestaanden een dierbare dicht bij zich hebben. Overigens is de rechthebbende van de as de enige, die opdracht tot verdeling van de as kan geven
9. Van wie is de as dan?
Van diegene die het opdrachtformulier van de begrafenisondernemer heeft ondertekend. Dat geeft wel eens misverstanden. Stel dat een zoon de uitvaart van zijn vader bespreekt met de begrafenisondernemer, omdat zijn moeder dat emotioneel even niet aankan. Als de zoon, of wie dan ook namens de nabestaanden, de opdracht tot crematie ondertekent, is hij en niet zijn moeder automatisch rechthebbende van de as. Hij is dan ook de enige rechthebbende die de as na vier weken van ons meekrijgt. Hij kan overigens wel zijn moeder machtigen om de as op te halen.
10. Mag de urn of asbus mee naar het buitenland?
In principe mag de as weg uit Nederland, maar veel landen laten de as niet toe zonder toestemmingsverklaring van de betreffende ambassade. Ieder land heeft namelijk eigen wetgeving. In Duitsland bijvoorbeeld moet de as altijd in het crematorium blijven. Dat is dan ook de reden dat veel Duitsers uit de grensstreek hun overledene in Nederland laten cremeren. Na vier weken, mogen zij hier wel de as mee naar huis nemen en kunnen daardoor hun dierbare overledenen altijd bij zich houden.
Een urn kan uit alle mogelijke materialen bestaan zoals glas, hout, brons, keramiek en steen. Als je een urn koopt, is het belangrijkste dat je weet of je hem binnen of buiten bewaart. Een metalen urn die je buiten neerzet, is binnen een jaar verroest. Maar ook binnenshuis wordt zo’n urn door oxidatie aangetast. Een houten urn kan buiten barsten. Het gaat dus om de duurzaamheid van het materiaal. Er zijn goedkopere, maar een echt duurzame urn is er vanaf pakweg 200 euro.
2. Mag de urn mee naar huis?
Ja, dat gebeurt heel vaak. Tot 1994 bepaalde de wet dat de urn in het crematorium moest blijven. Daar is dan een urnengalerij en/of een urnentuin. Nabestaanden willen echter hun dierbaren dicht bij zich hebben. Dat is dan óf thuis óf op een begraafplaats bij hen in de buurt. Veel begraafplaatsen hebben nu ook urnentuinen en urnenmuren.
3. Krijg ik de as meteen mee na de crematie?
Nee. In de Wet op de Lijkbezorging staat dat de as vier weken in het crematorium moet blijven in een afgesloten ruimte. Deze ruimte heet ‘algemene nis’ en is niet voor nabestaanden en/of bezoekers toegankelijk. Zo’n periode voorkomt overigens ook dat nabestaanden overhaaste beslissingen nemen ten aanzien van de asbestemming.
4. Mag ik thuis alles doen met de as?
In principe wel. Je mag de urn ergens thuis neerzetten of in de eigen tuin begraven of bijzetten. De as zit niet los in de urn, maar altijd in een asbus of in een ashoes. Blijft de as in de urn dan moeten asbus of ashoes wel gesloten blijven en moeten naam en crematoriumnummer twintig jaar lang leesbaar blijven. Dat is belangrijk, want als later een nieuwe bewoner de tuin omspit en de urn vindt, kan hij de urn bij het crematorium terugbezorgen.
5. Mag ik de as overal verstrooien?
Ook hier geldt dat je van de eigenaar van de grond toestemming moet hebben. Verstrooi je de as in je eigen tuin, dan is dat geen probleem, maar als je de as elders op een dierbaar plekje wilt verstrooien, dan mag dat niet zomaar. Stel dat de overledene graag in het bos wandelde of aan de waterkant viste en je wilt daar de as verstrooien, dan moet je toestemming hebben van bijvoorbeeld Staatsbosbeheer of Rijkswaterstaat.
6. Moet ik erbij zijn als de as wordt verstrooid of de urn wordt bijgezet?
Nee. Je kunt het overlaten aan het uitvaartcentrum of crematorium. Dat is een eigen keus.
7. Hoeveel as blijft er na een crematie eigenlijk over?
Twee tot drie kilo. Vaak kijken nabestaanden daarvan op. Veel mensen denken dat het niet meer is dan een koffiekopje vol.
8. Mag de as onder belangstellenden worden verdeeld?
Nabestaanden kunnen vragen of het crematorium de as over verschillende asbussen of urnen willen verdelen. Het kan ook zijn dat een deel van de as in een urn gaat en een kleiner deel in een hangertje of medaillon. Op die manier kunnen meerdere nabestaanden een dierbare dicht bij zich hebben. Overigens is de rechthebbende van de as de enige, die opdracht tot verdeling van de as kan geven
9. Van wie is de as dan?
Van diegene die het opdrachtformulier van de begrafenisondernemer heeft ondertekend. Dat geeft wel eens misverstanden. Stel dat een zoon de uitvaart van zijn vader bespreekt met de begrafenisondernemer, omdat zijn moeder dat emotioneel even niet aankan. Als de zoon, of wie dan ook namens de nabestaanden, de opdracht tot crematie ondertekent, is hij en niet zijn moeder automatisch rechthebbende van de as. Hij is dan ook de enige rechthebbende die de as na vier weken van ons meekrijgt. Hij kan overigens wel zijn moeder machtigen om de as op te halen.
10. Mag de urn of asbus mee naar het buitenland?
In principe mag de as weg uit Nederland, maar veel landen laten de as niet toe zonder toestemmingsverklaring van de betreffende ambassade. Ieder land heeft namelijk eigen wetgeving. In Duitsland bijvoorbeeld moet de as altijd in het crematorium blijven. Dat is dan ook de reden dat veel Duitsers uit de grensstreek hun overledene in Nederland laten cremeren. Na vier weken, mogen zij hier wel de as mee naar huis nemen en kunnen daardoor hun dierbare overledenen altijd bij zich houden.